Dromen van een nieuwe stad

op toeren. Schopjes en harkjes
zijn druk in de weer met zeven
en emmertjes. Langs stoepen
wordt kindergeluid geparkeerd.

De tram trapt niet meer
op zijn stem. Avondvullende
merels zingen nu zonder
sourdine hun lichtgevend lied.

Stadsolifanten trompetten
de Provinciestraat onder.
Gehuil uit de Wolvenberg,
bewandelt de oostenwind.

Stappen van haastige mensen
mogen weer sterven in stegen,
katten op tuinmuurtjes horen
we dansen op verende poten.

Zelfs het gebladerte vergaart
al zijn lef. Durft omliggende
tuinen doorruisen. Het bijna
vergeten geritsel van vroeger.

Van zilveren lepels slurpen we
’s nacht van de stilte. Slapen
doen we een gat in de dag,
die niet weet wat hem overkomt.