Nieuws

© foto: Bruggeblog

Waarom niet eens een liedje?

Als je langs de Brugse vesten wandelt, wat in elk seizoen een heerlijke belevenis is, loop je ook voorbij het Bargehuis aan de Katelijnepoort. Dat was het huis waar tot 1908 barges of beurtschepen aangemeerd lagen, schepen die een regelmatige lijndienst verzekerden tussen Brugge en Gent.

Op de achtergevel van dat huis staat een  tekstkunstwerk uit 1999 dat intussen gerestaureerd wordt en voor het nageslacht bewaard zal blijven. ‘Als je weggaat – kom je dan weer terug? / Als ik terugkom –

© stad Antwerpen

Niemand sterft voor zichzelf alleen…

Al vijf jaar schrijven dichters voor eenzaam gestorven mensen in Antwerpen een persoonlijk gedicht. Ze lezen dat voor bij de uitvaart. Het is een laatste groet aan mannen en vrouwen die helemaal alleen worden begraven of uitgestrooid. Zonder familie of vrienden. Een laatste teken van menselijkheid voor ze definitief tot stof of as vergaan.

Mijn dochter belde me: ‘Papa, je moet dat initiatief steunen’. Rond Allerheiligen stuurde ik coördinator Maarten Inghels een mailtje: Of ze in de poule nog een extra dichter konden gebruiken?

The making of…

Elk jaar op 15 november organiseert PEN wereldwijd de Dag van de Gevangen Schrijver.
Daarmee wil PEN de aandacht vestigen op de bijna 1.000 schrijvers, journalisten en bloggers die opgesloten zitten of bedreigd worden, omdat ze gebruik maakten van hun recht op vrije meningsuiting.

PEN Vlaanderen lanceert vandaag,

Een zorgzame samenleving koestert haar bomen…

© Bruggeblog

Op de Brugse site van het Oud Sint-Jan verscheen in september 2006 een sculptuur van de Italiaanse Arte Povera kunstenaar Guiseppe Penone (Garessio, 3 april 1947), die onlangs nog het publiek in Versailles verraste met zijn wonderlijke creaties. Het kunstwerk in Brugge brengt de zieken -en zielenzorg in herinnering die de kloostergemeenschap meer dan 800 jaar aan de Brugse bevolking verleende.

De sculptuur bestaat uit een bronzen boomschors waarbinnen een nieuwe boom groeit.

© Norbert Maes

Het wonder van een beginregel

In 2006 vroeg fotograaf Norbert Maes me of ik teksten wou schrijven voor een fotoboek dat hij maakte over een gehandicapteninstelling in de buurt van Brugge. Dat leek me geen sinecure. Ik was bang dat ik als buitenstaander een soort voyeur zou zijn. Dat wou ik niet. Toch wou ik de uitdaging ook niet uit de weg gaan.

Op kamp?
Op een dag trokken Norbert en ik samen naar die instelling. Op de oprijlaan kwam er al meteen een jonge man naar mij toe gelopen.

Wil je graag een bijzondere zondagochtend beleven?

Dan moet je op 6 oktober 2013 afzakken (of opklimmen) naar Delft.

In dat pittoreske stadje (het Brugge van Nederland en de geboortestad van Vermeer) ben ik te gast in boekhandel De Omslag.

Ik hou er een vurig poëziepleidooi en lees er voor uit eigen werk. Na afloop mag je me het hemd van het lijf vragen. Daarna beklinken we alles met een goed glas cava.

Klik hier voor de uitnodiging: Poëzie op zondagochtend

Aanmelden bij: info@deomslagdelft.nl

Dichters zijn seismografen.

Ze vechten met hun demonen. Overal in de wereld. Dus ook in Brugge.

Dit gedicht wil een hart onder de riem zijn voor iedereen die opkomt voor het goede, het ware, het ‘schone’, het kwetsbare.

Blijf vechten. De overwinning wenkt.

DEMONEN

voor Jotie, Marcus, Patricia, Paul en de anderen

In Brugge vechten dichters met hun demonen.
Ze houden zich schuil op de bodems van flessen,
in de droesem van Bourgondische wijnen.

De tuin van het Engels Klooster in Brugge

bron: www.visitbrugge.blogspot.com

Een goed bewaard geheim (in het noordoosten) van Brugge is het Engels Klooster.

Het ligt in de Carmersstraat, een straat die parallel loopt met de Rolweg, waar het Gezellemuseum gevestigd is. Een van de parels aan de kroon van dit klooster is een negentiende-eeuwse landschappelijke tuin.

In 2013 sloot het stadsbestuur van Brugge een overeenkomst met de zusters van het Engels Klooster. De stad verbindt zich tot ondersteuning bij het onderhoud van de waardevolle kloostertuin. In ruil zijn de zusters bereid hun tuin op regelmatige tijdstippen open te stellen voor het publiek.

ZOMER IN BRUGGE

Elk huis ontvangt met open armen.
Elk glasgordijn wil zomerjurk zijn.
Daartussen vliegt John Dowland uit
op de schouders van Andreas Scholl.

Langzaam giet de hemel smeltend lood.
Alle straten zweten van de mensen.
Alles loopt op eindeloze benen.
Alles hongert plots naar bier en schaduw.

Laat Salvator dan een hand van marmer
leggen in je hals. Laat de schippers op de Reien
je omhelzen met hun water. Ga in Groeninge
met Christus de Jordaan van Gerard David in.

Bent u op zoek naar de volledige versie van mijn poëziepleidooi. Hier komt ze!
Moet poëzie gered worden?

© M. Hardy