Nieuws

Annmarie Sauer

City poet goes international…

Opmerkelijk! Geregeld surfen Amerikanen, Britten, Japanners, Zweden of Noren naar mijn blog om de Brugse stadsgedichten te lezen. Ze zijn natuurlijk teleurgesteld als ze zien dat de city poems enkel in het Nederlands beschikbaar zijn. Daar heb ik nu iets aan gedaan. Of liever, daar heeft Annmarie Sauer een mouw aan gepast. Deze Antwerps/Amerikaanse dichteres met bloed van Indianen in de aderen heeft de stadsgedichten in het Engels vertaald. Voortaan kunnen ook niet-Nederlandstaligen meegenieten.

Klik hierboven op City poems for Bruges en enjoy.

At  your service.

Krijgen we straks bestuurders die durven dromen?

Steeds meer jonge mensen vestigen zich in de steden. In Vlaanderen, waar iedereen zich vroeger hardnekkig vastklampte aan de kerktoren van zijn dorp, is dat een heuse trendbreuk. Een prima evolutie overigens. Wie in de stad woont, beschikt over uitstekend openbaar vervoer (en gebruikt het vaker), stapt meer en fietst binnen de stad fluitend naar zijn bestemming. Zo raken we misschien ooit nog van de files af en kunnen we gaan dromen van een betere luchtkwaliteit.

Nu moeten de bestuurders (van auto’s;-) en vooral van de Vlaamse regering) nog een beetje mee willen.

Sonnet voor een dansmarieke

Het zotte geweld

Woensdag 21 mei. Over twee dagen wordt Jean-Luc Dehaene begraven in Vilvoorde. Half Vlaanderen zal er zijn. Hier in het Schoonselhof wordt de as van een vrouw uitgestrooid… Zonder politici, zonder hoogwaardigheidsbekleders,… en zelfs zonder familie. Het is al de elfde eenzame uitvaart dit jaar.

Ik fiets naar de ingang van de begraafplaats. Voor een keer ben ik ruim op tijd. Vooraan in de dreef, in de schaduw van de bomen, staat de goudkleurige corbillard  van de firma te glimmen. De nog jonge bestuurder in grijs pak wenkt me.

“Mijn lievelingsdichter is…”

Op gedichtendag 2014 stelde het Poëziebosnetwerk Lies Van Gasse aan als derde vrije stadsdichter van Brugge. Ze volgt Hedwig Speliers en mijzelf op. Ik ging bij haar op de koffie en vroeg haar waar haar liefde voor de natuur vandaan komt, hoe ze het stadsdichterschap beleeft, of ze gelooft dat kunst de wereld kan redden en wie haar lievelingsdichter is…  Dat en nog veel meer verneem je in dit interview. Je kunt het hier beluisteren:

Peter Theunynck en Lies Van Gasse zijn live te beluisteren op de derde Poëzienacht Brugge,

Lies Van Gasse leest voor in het Lappersfort Poëziebos

Nieuwe vrije stadsdichter voor Brugge!

Van gedichtendag 2013 tot gedichtendag 2014 was ik Brugges tweede vrije stadsdichter. Ik volgde in het voetspoor van Hedwig Speliers, die zich royaal van zijn taak had gekweten. Zijn stadsgedichten werden gebundeld in Stem van de stad.

Ikzelf had mij voorgenomen om minstens 10 stadsgedichten te schrijven. Mijn doel is bereikt: 12 gedichten over Brugge in al haar facetten en in de diverse seizoenen. Elk met een andere insteek. U kunt ze lezen onder het kopje ‘Stadsgedichten voor Brugge’.

Het processiepaard van Brugge overleden

© Krant van West-Vlaanderen

In het Brugs Handelsblad lees ik dat hét processiepaard van Brugge is overleden. Het ongeluk schuilt in een klein hoekje. Vraag maar aan Michael Schumacher… en nu ook aan Astra. Haar box was de dag voordien nog helemaal schoongemaakt. Te schoon misschien. Ze gleed uit en raakte gekneld. Een paard mag niet langer dan 30 tot 45 minuten op zijn zijde liggen of het kan fataal zijn. Als het te lang zo ligt, kan er namelijk geen lucht meer in de longblaasjes komen.

Brugge in de winter

Wordt het een winter zonder sneeuw? Of komt hij toch nog onverwacht neerdwarrelen. Aan het einde van de maand of in de sprokkelmaand februari misschien. Onder een dik pak sneeuw is Brugge een verrukkelijk spektakel. Veel beter dan Disneyland Parijs. Het filigraan van rijm en sneeuw in de bomen steekt het Brugse kantwerk naar de kroon. Bezoekers van de besneeuwde stad worden in een soort middeleeuwse stilte gekatapulteerd. Jammer alleen dat geen leger van sneeuwmannen kan voorkomen dat mythische plekken als het Chartreusegebied, eeuwenlang onderdeel van de groene rand rond Brugge, straks moeten wijken voor nog meer verstikkend verkeer en nog meer beton en kantoren.

Atletiekwonder Emiel Pauwels neemt zijn laatste horde.

Dolgraag wou hij in maart 2014 nog naar het wereldkampioenschap in Boedapest. Maar zijn lichaam besliste er anders over. Vorig jaar won hij met glans een legendarische spurt op het EK in San Sebastian en sprong hij het hoogst van zijn leeftijdsgenoten op het WK in Porto Alegre, maar enkele weken geleden verloor hij plots zijn eetlust. Artsen stelden maag- en darmkanker vast. Mieltje vond dat het leven mooi was geweest, bedankte voor een lange lijdensweg, verzamelde zijn vrienden voor een afscheidsfeest met champagne en koos glimlachend voor de dood.

Break the house down

Gisteren las ik in de krant een bericht waar ik heel erg treurig van werd. Een Brugse jongen van vijftien voor wie het leven nog moet beginnen, sukkelt tijdens de fuif ‘Break the house down’ op een ongelukkige manier in het kanaal en sterft. We staan erbij en kijken ernaar. Er zijn geen woorden voor zoveel verdriet. Toch wou ik er een gedicht over schrijven, zodat ik Winok nooit meer vergeet.

WINOK

Het zag er zo mooi uit.
Het werk was getemd.