Nieuws

Tot Gedichtendag 2015 was Lies Van Gasse de 3de vrije stadsdichter van Brugge. Haar gedichten zijn intussen in het Engels vertaald (met dank aan Annmarie Sauer). Je kunt ze hier lezen.

Ondertussen gaf Lies de fakkel door aan Marcus Cumberlege. Wil je zijn werkzaamheden op de voet volgen? klik hier. Marcus is een Engelsman die al jaren in Brugge woont. Hij bekijkt zijn stad met de ogen van een binnenstebuitenstaander. Dat merk je aan zijn gedichten.

Op Gedichtendag hield ik een pleidooi voor een officiële Brugse stadsdichter of (voorlopig) een poet in residence.

Eind december doken Stan Nieuwenhuis en Elke Jacbos (Mastercab) de studio in om ‘De benen van de hemel’ op te nemen (5 nummers waarvoor ik de teksten schreef). De EP kwam begin januari op de markt. Ondertussen is hij al BIJNA UITVERKOCHT!  Gelukkig zijn alle nummers vanaf nu ook beschikbaar ONLINE: – te beluisteren via Spotify, Deezer, Beatsmusic, Rdio en YouTube Music Key – te koop via Google Play, Amazon en iTunes. Laat je even gaan!

Het nummer ‘Verlies’ werd gisteravond (maandag 26/01) gedraaid in Braakland,

Goeie tradities moet je koesteren. Het jaar beginnen met een nieuwjaarsgedicht bijvoorbeeld. Ook voor 2015 selecteerde Kristof Ghyselinck een prachtige foto uit zijn ondertussen al rijke foto-archief. Ik schreef er een zacht tegendraads nieuwjaarsgedicht bij. Ik wens al de lezers van mijn blog een hartverwarmend en verfrissend 2015 toe, met voldoende tijd voor de dingen die echt belangrijk zijn in het leven.

Peter

ZOMER

onder het lood van de zomer
onder de knoet van de zon
honger je dagen naar lommer
tong van gewapend beton

licht krioelt op de daken
krekels wrijven zich lam,

© Deschuyffeleer

Voorpaginanieuws in De Standaard van dinsdag 16 december 2014: vorig jaar kampten 220.000 werknemers en 33.000 zelfstandigen met ‘acute psychische vermoeidheidsproblemen’ of onderliggende burn-out-symptomen. Dat komt neer op één op de tien werkende mensen. Een beangstigend hoog cijfer. De nieuwe regering doet er iets aan. We mogen voortaan nog harder en nog langer werken. Een hoopvol signaal voor mensen bij wie de rek al uit de elastiek is. Vandaar misschien dat er zo enthousiast gestaakt wordt. Misschien moeten meneer De Wever en zijn vice-premiers ook daar eens over nadenken?

STAKEN

Soms is het koude die je code kraakt,

Samen in de gevangenis: Ludo in beige bajesplunje, ik in een blauwe pull en een broek die afzakt. Mijn riem heb ik in een kastje achtergelaten, samen met mijn sleutels, mijn jas, mijn gsm en mijn identiteit. We nemen plaats aan een tafel in een hoge zaal met een lastige akoestiek. Tussen ons in: chips, nootjes, olijven en alcoholvrije bubbels. Die raakt hij niet aan. Ik moet goed luisteren, want Ludo spreekt niet luid. Hij heeft soms moeite om zijn emoties te bedwingen.

Het is een bijzondere dag: een tiental mensen van buiten komt praten met mensen van binnen.

© K. Gyselinck

Lies Van Gasse ken je vast wel. Ze is niet alleen de auteur van fascinerende dichtbundels en graphic poems, maar ze staat ook haar mannetje als illustrator, schilder en docent poëzie & plastische kunst.

Dat ze daarbovenop nog een prima spreker is, bewees ze tijdens mijn boekvoorstelling.

De tekst van haar toespraak kun je via deze link vanuit je luie stoel lezen.

Haar blog ‘Kantenstad’ is overigens meer dan de moeite waard. Misschien in je lijstje van favoriete blogs opnemen?

“Hoe ik je haar zag glinsteren in de kleine archipel van de ochtend” 

“De hervonden tijd”: dat is de titel van het Kunstenfestival Damme. Het stemmige middeleeuwse stadje tussen Brugge en de kust verrast zijn bezoekers van 11 juli tot 14 september met sprankelende beeldende kunst en poëzie in het voetspoor van Marcel Proust. Er wordt van alles “herdacht, bedacht en uitgedacht,” aldus het programmaboekje, “het middeleeuwse verleden van Damme, het verhaal van het Sint-Janshospitaal, de honderdste verjaardag van Prousts eerste deel van ‘A la recherche du temps perdu’, het begin van de Eerste Wereldoorlog.”

© Lies Van Gasse

Nelleke
Samen met Lies Van Gasse presenteer ik in een kamer van het oude Sint-Janshospitaal ‘Nelleke.

Annmarie Sauer

City poet goes international…

Opmerkelijk! Geregeld surfen Amerikanen, Britten, Japanners, Zweden of Noren naar mijn blog om de Brugse stadsgedichten te lezen. Ze zijn natuurlijk teleurgesteld als ze zien dat de city poems enkel in het Nederlands beschikbaar zijn. Daar heb ik nu iets aan gedaan. Of liever, daar heeft Annmarie Sauer een mouw aan gepast. Deze Antwerps/Amerikaanse dichteres met bloed van Indianen in de aderen heeft de stadsgedichten in het Engels vertaald. Voortaan kunnen ook niet-Nederlandstaligen meegenieten.

Klik hierboven op City poems for Bruges en enjoy.

At  your service.

Krijgen we straks bestuurders die durven dromen?

Steeds meer jonge mensen vestigen zich in de steden. In Vlaanderen, waar iedereen zich vroeger hardnekkig vastklampte aan de kerktoren van zijn dorp, is dat een heuse trendbreuk. Een prima evolutie overigens. Wie in de stad woont, beschikt over uitstekend openbaar vervoer (en gebruikt het vaker), stapt meer en fietst binnen de stad fluitend naar zijn bestemming. Zo raken we misschien ooit nog van de files af en kunnen we gaan dromen van een betere luchtkwaliteit.

Nu moeten de bestuurders (van auto’s;-) en vooral van de Vlaamse regering) nog een beetje mee willen.