Sinds maart 2020 zijn er nog nauwelijks liveoptredens van dichters geweest. Daarom lanceerde Utopia in het kader van de #poëzieweek 2021 een origineel project. Via deze website konden inwoners van Aalst een weesgedicht adopteren. Illustratoren kwamen het vervolgens op hun vensterraam schrijven. Niet minder dan 100 gedichten werden ter adoptie aangeboden. Op minder dan zes uur (!) vonden alle gedichten een adoptieraam. Hieronder kun je mijn gedicht bekijken. Op de website van het project vind je bovendien heel veel inspirerende gedichten van collega’s.

                  © foto: Kristof Ghyselinck

     Klimmen

      Altijd weer die blinde muur
en steeds opnieuw dat klimmen.
Het is zo vaak van korte duur,
zo vluchtig als beminnen.

      Er is een onverteld verhaal,
er zijn de dwanggedachten.
Het is frivool of feodaal,
het overstijgt je krachten.

      Het sluipend gif, de zoete wijn,
de warme waterbaden.
Het zorgeloos of zorgzaam zijn,
de dolk of de genade.

      Er is het uitgescheurde blad,
er zijn de vergezichten
en voor het grote zwarte gat
zijn er nog de gedichten.

Klik hier om de nieuwste psalmen van 9 dichters te zien en horen voorlezen.

Meteen naar Psalm 151? Klik hier.

Veel plezier

Peter

Psalm 151

Het Festival van Vlaanderen Kempen organiseert samen met het Poëziecentrum, Cultuurcentrum ’t Getouw en de Bib de vierde editie van Poesia Divina. Negen dichters schrijven daarvoor een nieuwe psalm uitgaande van het motto Zuurstof voor de Ziel. De teksten voor deze gezongen gebeden komen tijdens deze editie van de dichters Geert Van Istendael, Runa Svetlikova, Peter Theunynck, Amina Belorf, Reine de Pelseneer, Lucienne Stassaert, Luuk Gruwez, Bert van Raemdonck en Mahlu Mertens. Tijdens Poesia Divina Live dragen deze dichters hun werken live voor.

zaterdag 19 september 2020 om 17 uur
Bibliotheek Mol
Gratis toegang (op voorhand reserveren via kempen@festival.be)

Wil je de psalm horen?

Karel en ik, memoires van Gustave van de Woestyne

Wat doet een mens in Coronatijden in zijn kot? Overleven. Maniakaal het nieuws volgen. Iets te veel snoepen. Koken. Schoonmaken (niet maniakaal). Wandelen, fietsen, lopen. Aan zijn geliefden denken en hopen dat ze niet ziek worden. Meelijden met de zieken, meetreuren met de treurenden. En lezen… Dat vooral.

Tijdperk van de Tovenaars

Op mijn nachtkastje ligt nog een stapel onaangeroerde boeken. Eindelijk heb ik nu tijd om daar mijn tanden in te zetten. Momenteel lees ik Het tijdperk van de tovenaars van Wolfram Eilenberger.

“’t Is in den grond dat men de diamanten vindt;
tant pis voor wie ons onder den grond niet volgen kan.”

Want niets dat dieper mij beroert dan rozen.

Een versregel van Karel van de Woestijne. Mooi, denk je, maar waar blijft de rest? Er is geen rest, er komt geen vervolg. Dit is het volledige gedicht. Hiermee moeten we het doen. Waarom dat zo is, probeer ik je kort uit te leggen.

Dit gedicht staat in Substrata,

Waar is de tijd dat we onze kinderen en kleinkinderen knuffelden en onze gedichten schreven in koffiebars? Waar is de tijd dat we met onze vrienden reisplannen maakten in bruine kroegen? Waar is de tijd dat ik de trein nam om mijn moeder te bezoeken en een reling of een stoel aanraakte zonder aan ontsmettende handgel te denken? Waar is de tijd dat iemand voor mij in de tram zat te hoesten en ik gewoon ‘gezondheid’ zei en lachte. Wat lijkt dat ineens  lang geleden…

En toch is het vandaag lente en blijven we dromen van een wereld die mooier,