Brugse stadsgedichten
Peter Theunynck
OUDE MANNEN
Steden zijn stapelgekke oude mannen.
In de herfst slepen ze met hun voeten
alsof het gewicht van de hele wereld
aan hun hielen hangt. Ze glijden dodelijk
vermoeid de winter in, onder sneeuwen
dekens. Klaar voor de totale slaap.
Wat ademen ze traag en zwaar. Wat zwijgen
ze stiller dan de stilste begraafplaats.
Toch ziet de lente hen blozend ontwaken,
krokus in het knoopsgat, paasbloemen
in de grasgroene vingers. Ze rechten de rug,
strijken de vouwen uit dat oude lichaam
en wandelen onwankelbaar de mooiste
tegemoet door jubelende winkelstraten.