Nieuws

De Palestijns-Saoedische dichter Ashraf Fayadh werd in 2015 ter dood veroordeeld voor het schrijven van ‘blasfemische poëzie’. Na internationaal protest werd zijn doodstraf omgezet tot 8 jaar cel en 16 maal 50 zweepslagen.

Ter gelegenheid van de ‘Dag van de gevangen schrijver’ brachten Belgische en buitenlandse schrijvers in Bozar een hommage aan Ashraf.  Ze lazen elk een tekst van 50 woorden voor. Woorden als zweepslagen. Dit waren mijn 50 woorden.

Een vink blijft zingen
achter tralies.

Een vink blijft zingen
met een kap op de kooi.

Elke zaterdag voor het nieuws van acht uur wordt in het programma Bonus op radio 1 een actualiteitsgedicht uitgezonden. Op 15 oktober 2016 was het mijn beurt om mijn poëtische licht over de gebeurtenissen van de voorbije week te laten schijnen. Ik liet mij o.a. inspireren door de hakbijl van ING en de capriolen van Donald Trump. Het gedicht reflecteert op de verruwing, versnelling, verdonalding en vermarkting van het leven. Het sluit ook perfect aan bij de CETA discussie die momenteel woedt.

Hieronder kun je het lezen. Wil je het beluisteren? Klik dan hier.

De dans is een wandelende stokroos.
De dans is een tulp op hoge hakken.
De dans is een rok in de wind.
De dans is een leger boshyacinten.

Vandaag ging Als alles kan, kan niets kapot in première. Het stuk gaat over een oma ‘die verdwaald is in haar hoofd’.  De oma was vroeger danseres. Plots gebeuren er vreemde dingen met haar. Haar kleindochter Lizzie weet niet wat ze daarover moet denken.

Het is de eerste muziektheatervoorstelling van het theatercollectief Kopseer (Stan Nieuwenhuis,

Ik was er nog veel te jong voor, vond ik. Bij het woord grootvader stel ik mij een hoogbejaarde man voor met een wandelstok en bevende handen. Of een grijsaard met een steelpijp, die rookwolkjes blaast in het knetterende haardvuur. Met krakende stem dist hij verhalen op over een wereld die al lang niet meer bestaat. ‘Grootvader, vertel nog eens over de grote oorlog.’ En toch is het me overkomen: grootvader worden. Zo maar ineens. Ongevraagd.

Ik was er niet klaar voor, dacht ik. Maar daar heeft ze niet op gewacht. Plots was ze daar: Mona. 47 cm liefde,

Donderdag 25 augustus: tijd voor een feestje!

Mijn debuutroman De Slembroucks werd voorgesteld in De Groene Waterman in Antwerpen. Was jij erbij? Bedankt om mee te vieren. Kon je er niet bij zijn? Hier krijg je een impressie. Ceremoniemeester was de immer stijlvolle Joris Vergeyle. Alstein leidde het boek gloedvol in en Johan-Lou Verwimp en meneer E verzorgden het “lancement” ofte de trailer. Dat deden ze met verve.

Hierbij een impressie, met dank aan Jörg Pyl.

Zaterdag 27 augustus: recensie in De Volkskrant!

Super spannend. Nog een paar nachtjes slapen en dan verschijnt hij: mijn allereerste roman, De Slembroucks.

Op donderdagavond 25 augustus wordt het boek voorgesteld in De Groene Waterman in Antwerpen. De uitnodiging vind je hier: Theunynck – uitnodiging

Wil je graag al een fragment lezen? Klik hier.

Of wil je mij liever aan het woord horen? Dan moet je even naar Boeken Toe luisteren. Na een dikke 5 minuten ben ik aan de beurt. Maar je moet blijven luisteren,

“Elke vinger die hij in de klei drukte, was een ode aan mijn lichaam”

100 jaar geleden (11/07/1916) stierf de heerlijke schilder en beeldhouwer Rik Wouters, zielig in een ziekenhuiskamertje aan de Prinsengracht in Amsterdam. Aan zijn zijde zat Nel, zijn flamboyante vrouw, model en muze. Zij stierf mee, want toen hij zijn ogen sloot, bestond ze niet meer…

Lies Van Gasse en ik vertellen het ontroerende verhaal van Nel en Rik, uit het standpunt van Nel, een jonge, vrije vrouw aan het begin van de 20ste eeuw.

Wil je de lancering van deze beklijvende nieuwe beeldroman (graphic novel) meemaken?

Goed nieuws voor wie van Karel van de Woestijne houdt

In 2010 verscheen mijn Karel van de Woestijne-biografie. Die werd door de kritiek gunstig ontvangen en werd ook genomineerd voor de AKO-literatuurprijs.

Sinds enige maanden was het boek uitverkocht. Dat was jammer, want regelmatig krijg ik  vragen van mensen die een exemplaar op de kop willen tikken.

Uitgeverij De Bezige Bij besliste om het boek op de markt te houden, door het als e-book ter beschikking te stellen. 

In september verscheen bij het Davidsfonds  Een leven in gedichten, de bloemlezing die Ronny De Schuyter en ik samenstelden. We kregen allebei al schouderklopjes van enthousiaste lezers en van de dichters.

Het boek gaat blijkbaar ook vlot over de toonbank. Volgens cijfers van boek.be is dit het best verkochte poëzieboek van 2015. We legden bij de samenstelling de lat hoog en kozen alleen voor gedichten die we allebei echt sterk vonden. Fijn dat het publiek ons nu volgt. Een welgemeende dankjewel aan alle lezers en uiteraard ook aan de 99 dichters die ons de toelating gaven om hun gedichten te publiceren.

© Lukasweb.be

Op het Duits kerkhof van Vladslo staat een van de mooiste beeldengroepen die ik ken: Treurend Ouderpaar. Die groep is ontworpen door de Duitse tekenares, beeldhouwster en pacifiste Käthe Kollwitz.

Oorspronkelijk stonden de beelden op een piepklein Duits kerkhof ‘Friedhof Roggeveld’, tussen Zarren en Esen, waar Käthe Kollwitz’ zoon Peter werd begraven, toen hij na amper twee dagen strijd al sneuvelde (in de nacht van 22 op 23 oktober 1914).

Toen er in Vladslo een groot Duits kerkhof werd aangelegd verhuisden de beelden. Nog steeds treuren een vader en moeder in steen (Käthe en haar man) over hun zoon Peter en over alle andere jongens die in de oorlog stierven.