Pas een nieuw gedicht geschreven voor de Gazet van Zurenborg. Over ‘voetschrabbers’ dan nog wel. Die spullen zorgden er in het moddertijdperk voor dat je met propere voeten kon binnenkomen.
Hier komt het:
VOETKRABBERS
Gewaden ruisen. Hoge hoeden drijven voorbij.
Paarden slaan vlammen tot hoog in de lucht.
Architecten stelen constant met hun ogen. Plaatsen
hun gevels als waren het lopers of torens.
Beeldhouwers horen de honden al blaffen,
de uilen al roepen in het hart van hun stenen.
In tuinen en huizen schieten lelies en rozen alom.