Lieve poëzielezer,

Vanavond wordt de Herman de Coninckprijs uitgereikt. Dat is de prijs voor de beste poëziebundel die tussen november 2016 en december 2017 in het Nederlandse taalgebied is verschenen. Normaal gezien is die prijs een feest voor alle dichters. Ook voor de Vlaamse. Dit jaar hebben we weinig te vieren. De vijfkoppige jury – 3 Vlamingen, 2 Nederlanders – heeft alleen Nederlandse dichters genomineerd, onder wie de voortreffelijke Hester Knibbe en Ester Naomi Perquin. Fijn voor onze Nederlandse collega’s, maar een beetje sneu voor ons. Het geeft u, lezer, de indruk dat er vorig jaar geen Vlaamse dichtbundels verschenen die de moeite waard zijn.

Op 29 mei 2018 stelde ik in het bloedhete Permeke Auditorium in Antwerpen mijn nieuwe bundel Tijdrijder voor. De code oranje van weerman Frank Deboosere had het publiek gelukkig niet afgeschrikt.

Erik Vlaminck zorgde voor een sprankelende inleiding.
Zijn tekst vind je hier.

Aline Goffin van Along a Line betoverde iedereen met het prachtige nummer Masquerade.

Wil je er graag bij zijn? Reserveer hier snel even. De plaatsen zijn beperkt.

Wil je nu al een gedicht beluisteren.

Ik selecteerde voor jou: ‘Dans’ en ‘Slaap’. Eerst even klikken op Lees verder.
Dan krijg je de audio-files te zien. Geniet ervan.

Take this waltz van Cohen (en Lorca) vertalen…

Een aartsmoeilijke oefening
om het rijm te respecteren
om de metaforen om te zetten
om het ritme trouw te blijven (al die anapesten)
en de tekst zingbaar te houden

Wil je zien wat ik ervan gebakken heb?
Kijk even onder het kopje Leonard Cohen – Vertalingen

Quote van de dag:

“De makelaar maakt zijn eigendom.
De leraar maakt een ander slim.”

Waar word je nu echt rijker van?

Jus Juchtmans  bij Kusseneers in Molenbeek

Molenbeek of all places? Volgens Trump is het een shithole. Maar is die makelaar in immobiliën daar ooit  geweest? De mensen trachten er – moeilijk maar moedig – samen te leven en met elkaars verschillen om te gaan. Dat is lastiger dan in je eentje Big Macs verorberen in het Witte Huis. Het lukt niet altijd (dat samenleven), maar vaak wel. Er gebeurt vanalles in Molenbeek. Er zijn zelfs galeries die pure schoonheid over de stad laten sneeuwen.

Nog tot 28 januari 2018 is er bij Kusseneers Gallery een tentoonstelling van recent werk van Jus Juchtmans.

6 tot 26 november 2017 : een beetje Prince of Wales zijn…

De draak, het symbool van Wales

Kloostercel of koffiebar?

Een writers’ residence: hoe begint zoiets? Vrijdag 28 april 2017: ik vind een bericht van Passa Porta in mijn mailbox met het overzicht van de plekken waar Vlaamse schrijvers in 2017-2018 heen kunnen om in alle rust aan hun nieuwe projecten te werken. Mijn oog valt meteen op Tŷ Newydd, Wales.

Nog nooit in mijn leven trok ik mij terug op een afgelegen schrijfplek.

Als de bossen praten…

Herinner jij je nog je leukste boswandeling ever? Bij mij was die in het vijfde jaar van de middelbare school. Plots moesten we allemaal in een eenparig versnelde beweging de klas uit en het bos in, vanwege een bomalarm. Geen tabel van Mendelejev meer, geen limieten en afgeleiden, geen vreemde godsdiensten maar boslucht opsnuiven. Voor mij mocht dat blijven duren.

Als kind al was ik er al gek op. Op herfstdagen wandelen langs de vaart, door Het Leen of de Ardeense wouden. De feestkleren van bomen die de zon voor een korte tijd in hun zakken steken.

Eenzame uitvaart 111 en 112.

Een gouden echtpaar? Hij 84, zij 93. Samen dood aangetroffen op hun appartement. Zijn ze gelijktijdig uit het leven gestapt? Samen thuis, samen uit? Uit de lijkschouwing blijkt dat hij acht dagen eerder is gegaan dan zij. De jongste eerst. Ja, in haar ogen moet hij nog een jonkie zijn geweest. Toen hij naar de kleuterklas mocht, ging zij naar het middelbaar. Hoe leerden ze elkaar kennen? Op de rups, het reuzenrad, de wereldtentoonstelling? Wat had zij dat ze het hart van een negen jaar jongere man kon veroveren?