De poëtische kijk op de werkelijkheid van Peter Theunynck
De poëtische kijk op de werkelijkheid van Peter Theunynck
Het theater van de liefde. Benieuwd hoe dat in het Engels klinkt?
Voorjaar 2020 verscheen in het kloeke poëzietijdschrift Het Liegend Konijn 2020/1 een reeks recente gedichten van mij. Het allereerste gedicht, ‘Het theater van de liefde’, werd door Paul Vincent in het Engels vertaald en op de site van The Low Countries geplaatst. Je kunt het hier lezen. Als je naar beneden scrolt zie je ook het Nederlandstalige origineel.
Alvast veel leesplezier.
Het Festival van Vlaanderen Kempen organiseert samen met het Poëziecentrum, Cultuurcentrum ’t Getouw en de Bib de vierde editie van Poesia Divina. Negen dichters schrijven daarvoor een nieuwe psalm uitgaande van het motto Zuurstof voor de Ziel. De teksten voor deze gezongen gebeden komen tijdens deze editie van de dichters Geert Van Istendael, Runa Svetlikova, Peter Theunynck, Amina Belorf, Reine de Pelseneer, Lucienne Stassaert, Luuk Gruwez, Bert van Raemdonck en Mahlu Mertens. Tijdens Poesia Divina Live dragen deze dichters hun werken live voor.
zaterdag 19 september 2020 om 17 uur
Bibliotheek Mol
Gratis toegang (op voorhand reserveren via kempen@festival.be)
Wil je de psalm horen?
Een van de mooiste liefdesgedichten die ik ken, is A thousand kisses deep van Leonard Cohen. Hij weet het schitterend te brengen. Zelfs zonder begeleidende muziek krijgt de tekst de allures van een ballade. Het gedicht galmt al jaren door mijn hoofd en ik heb al veel uren aan de vertaling gesleuteld.
Vandaag presenteer ik graag het resultaat van mijn work in progress, omdat we in deze coronatijden een flinke shot schoonheid kunnen gebruiken. Beluisteren kan hier.
Een duizend kussen diep
Je kwam vanochtend bij me
En bezag me als een stier
Alleen een man weet hoe dat voelt
En niemand anders hier
Mijn spiegelbeeld,
“Dans les yeux de ma mère / Il y a toujours une lumière” (Arno)
Aan mijn moeder en alle (oudere) moeders thuis of in een rusthuis, die nu geen bezoek mogen ontvangen, omdat we hen dan ziek zouden kunnen maken: hou vol en blijf nog even, een dag nog minstens, een etmaal of een jaar of tien… Al ben je nu misschien alleen, je bent niet eenzaam, want wij zijn er nog en wij vergeten jullie niet.
GA NIET WEG
Blijf nog even, moeder, een dag nog minstens,
Karel en ik, memoires van Gustave van de Woestyne
Wat doet een mens in Coronatijden in zijn kot? Overleven. Maniakaal het nieuws volgen. Iets te veel snoepen. Koken. Schoonmaken (niet maniakaal). Wandelen, fietsen, lopen. Aan zijn geliefden denken en hopen dat ze niet ziek worden. Meelijden met de zieken, meetreuren met de treurenden. En lezen… Dat vooral.
Tijdperk van de Tovenaars
Op mijn nachtkastje ligt nog een stapel onaangeroerde boeken. Eindelijk heb ik nu tijd om daar mijn tanden in te zetten. Momenteel lees ik Het tijdperk van de tovenaars van Wolfram Eilenberger.
“’t Is in den grond dat men de diamanten vindt;
tant pis voor wie ons onder den grond niet volgen kan.”
Want niets dat dieper mij beroert dan rozen.
Een versregel van Karel van de Woestijne. Mooi, denk je, maar waar blijft de rest? Er is geen rest, er komt geen vervolg. Dit is het volledige gedicht. Hiermee moeten we het doen. Waarom dat zo is, probeer ik je kort uit te leggen.
Dit gedicht staat in Substrata,
Waar is de tijd dat we onze kinderen en kleinkinderen knuffelden en onze gedichten schreven in koffiebars? Waar is de tijd dat we met onze vrienden reisplannen maakten in bruine kroegen? Waar is de tijd dat ik de trein nam om mijn moeder te bezoeken en een reling of een stoel aanraakte zonder aan ontsmettende handgel te denken? Waar is de tijd dat iemand voor mij in de tram zat te hoesten en ik gewoon ‘gezondheid’ zei en lachte. Wat lijkt dat ineens lang geleden…
En toch is het vandaag lente en blijven we dromen van een wereld die mooier,
In moeilijke omstandigheden moet iedereen zijn rol spelen. Liefst een constructieve rol.
Laten we wijs en geduldig zijn en inzetten op burgerplicht en verbinding. Niet op manieren om er voor onszelf nog zo veel mogelijk uit te slepen. Zo werkt het niet.
WC-PAPIER
Het startsein is gegeven. De jacht is ingezet.
Iemand rijdt zichtbaar tevreden twee volle
karren naar buiten. Zou het eetbaar zijn?
Het is een race tegen de klok. Naar de kassa.
Uit alle gangen komen bergen wit op wielen
op ons af.
Brambo vroeg me of ik ‘Moving on’ van Cohen naar het Nederlands wou vertalen. Natuurlijk kan ik niet op elk verzoek ingaan. Maar hij vertelde me erbij dat zijn vrouw vorig jaar was overleden en dat het lied hem troost schonk. Een betere reden valt er niet te bedenken om het toch maar te proberen. Bedankt Brambo, dat je mij dit lied van Cohen leerde kennen. Het is heel aangrijpend. Ik hoop dat het je kracht geeft, wanneer je die nodig hebt.
Doorgaan
Gek van je ogen en je haar
Je T-shirts en je nachtpeignoir
Ik schoof mijn werk altijd opzij
Omdat ik meer bij jou wou zijn
Nu ben je weg,
Recente reacties